"Lubimy"? Ja nie polubiłam ani jego, ani jej i z satysfakcją oglądałam te ich "negatywne skutki zdrady", żałowałam tylko, że życie nie dokopało im bardziej. To, co zrobili było obrzydliwe i o ile faceta jeszcze dało się zrozumieć (małżeństwo z długim stażem, rutyna), to kompletnie nie rozumiem kobiety wychodzącej za mąż i zdradzającej swojego narzeczonego - piękny początek, nie ma co! Jeśli była z nim nieszczęśliwa, mogła go zostawić, a nie robić idiotę do ostatniej chwili. Ciągle powtarzała, że jej na nim zależy, a jednak ja tego nie zauważyłam - wyglądało bardziej jakby ją ciągle irytował.

Film uważam za dobry, realistyczny. Ludzie robią takie rzeczy bardzo często i tu jest dobrze pokazane wszystko z ich perspektywy - to przyznam. Ale absolutnie nie powiem, że polubiłam tych zdrajców. Moje uczucia do nich są 100% negatywne.

Są gusta i guściki... Niestety nie mogę się ustosunkować do Twojej odpowiedzi, bo szczerze mówiąc - kompletnie zapomniałam już o tym filmie oraz o tym, jakie wrażenie na mnie wywarł, w pamięci pozostał jedynie zarys fabuły. Także jak widać - film na jeden raz. :)

Naprawdę nie wiem co ma mój gust (lub "guścik") do oceny zachowania bohaterów. Napisałam, że film spoko (tutaj jak widzę się zgadzamy). Nie miałam zamiaru prowadzić żadnej dyskusji o samym filmie, odniosłam się tylko do Twojego stwierdzenia "lubimy bohaterów" i zauważyłam, że ja ich np nie lubię - i tyle, nic więcej nie miałam na myśli.
Pozdrawiam! ;)

Naprawdę nie wiesz? To jakich przyjaciół sobie wybierasz zależy od Twojego gustu, a więc - to jak odbierasz zachowania innych ludzi również. Poza tym - odpisałaś tak, jakbym Cię zaatakowała. A uważam, że w dobrym tonie jest odpisywanie osobom, które odpowiedziały na mój post odnosząc się do niego bardzo bezpośrednio. Ot co. ;)

Też nie "polubiłam" głownych bohaterów. Ogólnie film nie jest zły, ale nie podoba mi się płynące z niego przesłanie - zdradzaj, a będzie Ci wybaczone.

A ja również polubiłam głównych bohaterów. Łatwo wszystko i wszystkich z góry oceniać. Nie pochwalam zdrady jednak życie i uczucia są czasem bardzo skomplikowane i na to, co się dzieje , i co robimy składa się wiele czynników. Smutek, rutyna, depresja czy uczucie beznadziejności sprawić może, że zrobimy rzeczy, o które sami siebie nigdy byśmy nie podejrzewali. Nie wydaje mi się, żeby przesłaniem tego filmu było - jak niektórzy twierdzą- " zdradzaj, a będzie ci wybaczone". Wprost przeciwnie. Może pokazuje, że w małżeństwie nigdy nie należy wpadać w rutynę, przestawać zabiegać o ukochaną osobę każdego dnia, dzielić smutki i radości, szczerze rozmawiać...Bo jeśli tego nie ma, pomimo miłości może dojść do sytuacji ukazanych w filmie. Główny bohater niewątpliwie kochał swoją żonę. Natomiast bohaterka była wyraźnie zagubiona, po rozwodzie, przed kolejnym ślubem z mężczyzną, który był dla niej dobry, kochał ją i jej również wydawało się, że go kocha, a przynajmniej się starała. Targały nią jednak wątpliwości, sama przyznała, że się boi, chce jej się płakać. Nie zawsze można określić dokładnie, co się czuje. Poza tym końcówka filmu pokazuje, że ważna jest rodzina i to, by mieć z kim iść przez życie oraz spokój, szczęście i stabilizacja. Dom.

zgadza się film wcale nie ukazuje zdrady w pozytywnym świetle, to coś co się po prostu wydarzyło, oboje tego nie planowali ani nie byli notorycznymi uwodzicielami, pasują tu dobrze znane słowa też odnośnie zdrady "kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamieniem", łatwo jest oskarżać trudniej zrozumieć , obojętność , traktowanie partnera jak własność to częste choroby trawiące związek, czasem musi się coś wydarzyć co potrząśnie ludźmi, by odezwały się prawdziwe emocje ,

Cały czas kibicowałam głównej parze bohaterów i miałam nadzieję, że będą ostatecznie razem :/ Szkoda tylko, że aktorka grająca rolę Sally nie była ładniejsza.